Ustawa z dnia 16 lutego 2007 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (weszła w życie 10 sierpnia 2007 r.) w zamierzeniu swym miała utrudnić przedawnienie roszczeń, a w szczególności tych dotyczących szkód na osobie. Okazało się jednakże, że zastosowanie jej do stanów faktycznych powstałych przed dniem jej wejścia w życie będzie bardzo utrudnione.

Wcześniej obowiązywał art. 442 § 1 kodeksu cywilnego stanowiący, że roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym przedawnia się z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, zawsze jednak z upływem dziesięciu lat od dnia, w którym doszło do zdarzenia powodującego szkodę. Przepis ten budził kontrowersje przy szkodach na osobie (np. przy błędach lekarskich, zakażeniach szpitalnych) w sytuacji, gdy poszkodowany dowiadywał się o szkodzie i osobie odpowiedzialnej (lekarzu, szpitalu) po upływie dziesięciu lat od zdarzenia. Przy postępującej wiedzy medycznej coraz częściej dochodzi do ustalenia tych istotnych okoliczności nawet później. Sprawą zajął się Trybunał Konstytucyjny i uchylił zdanie 2 art. 422 § 1 k. c., który pozbawiał pokrzywdzonego, który dowiedział się o szkodzie po upływie dziesięciu lat, prawa do odszkodowania. Wejście w życie tego wyroku TK odroczył jednak do 31 grudnia 2007 r.

Obecnie kodeks cywilny w art. 442¹ § 3 stanowi, że roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej na osobie nie może się skończyć wcześniej niż z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie obowiązanej do jej naprawienia. Przepisy przejściowe przewidują, że nowe przepisy stosuje się do roszczeń powstałych przed wejściem zmian w życie, jeśli według starych przepisów jeszcze się nie przedawniły.

Jednakże warszawski Sądu Apelacyjny w sprawie VI ACa 804/07 stwierdził, iż rozstrzygające są przepisy obowiązujące w chwili wyrządzenia szkody. Wyrok jest prawomocny, ale służy skarga kasacyjna.