W sprawach gospodarczych zastosowanie ma tzw. prekluzja dowodowa. Oznacza to, iż pozwany zobowiązany jest wszystkie twierdzenia oraz dowody na ich poparcie podać w pozwie pod rygorem utraty prawa do powoływania ich w toku postępowania. To samo dotyczy pozwanego, który z kolei musi wszystkie twierdzenia, zarzuty, fakty i dowody na ich poparcie przedstawić w odpowiedzi na pozew, a jeśli sprawa toczy się w trybie nakazowym – w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Ponadto jeśli w sprawie został wydany wyrok zaoczny, to wszelkie twierdzenia oraz dowody na ich poparci przedstawić należy najpóźniej w sprzeciwie od wyroku zaocznego.
Ponadto podkreślić należy, iż nie zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, zawartym w uchwale z dnia 27 czerwca 2008 r. (sygn. III CZP 50/08) nie można opierać apelacji na zarzucie błędnego przyjęcia przez sąd dowodów strony przeciwnej, jeśli nie zwróciło się na to uwagi w toku procesu.

W/w uchwała podjęta została w oparciu wątpliwości prawne powstałe na tle sprawy wniesionej przez syndyka masy upadłości spółki akcyjnej Jurwald przeciwko wspólnikom spółki jawnej Eldom, w której powód domagał się wydania w postępowaniu upominawczym nakazu zapłaty przeciwko pozwanemu. Sąd uznał, że sprawa nie może być rozstrzygnięta w tym trybie, ale w trybie zwykłym, i przesłał pozew przeciwnikowi.. Zobowiązał go jednocześnie do złożenia w terminie 14 dni odpowiedzi na ten pozew, uprzedzając, że inaczej wyda wyrok zaoczny. Ponieważ odpowiedzi nie było, wydał taki wyrok zaoczny, uwzględniając w całości żądania powoda.

Pozwany skorzystał z możliwości wniesienia sprzeciwu od tego wyroku. W sprzeciwie złożył wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań wskazanych świadków, którzy poparliby jego twierdzenia. Sąd uchylił wyrok zaoczny i wyznaczył rozprawę. Przeprowadził na niej tylko dowód z dokumentów dołączonych do pozwu przez syndyka. Pominął zaś wszystkie twierdzenia, dowody i zarzuty podniesione w sprzeciwie od wyroku zaocznego.

Zapadło orzeczenie utrzymujące wyrok zaoczny w mocy. Sąd uznał bowiem, powołując się na art. 47914 § 2 kpc, że wszystkie twierdzenia, dowody i zarzuty pozwany powinien zawrzeć w odpowiedzi na pozew i że wskutek niepowołania ich w tym piśmie stracił on prawo do powołania ich w dalszym toku sprawy, a więc także w sprzeciwie od wyroku zaocznego.

Pełnomocnik Eldomu obecny na rozprawie wyznaczonej po uchyleniu wyroku zaocznego nie oponował przeciwko pominięciu dowodów zgłoszonych w sprzeciwie od tego wyroku. Dopiero w apelacji od niekorzystnego dla spółki wyroku, wydanego po przeprowadzeniu tej rozprawy, zarzucił naruszenie m.in. art. 47918 § 3 w związku z art. 47914 § 2 kodeksu postępowania cywilnego wskutek błędnego przyjęcia, że pozwany, który w trybie art. 47914 § 1 k.p.c. nie złożył odpowiedzi na pozew po wydaniu wyroku zaocznego, traci prawo powołania w sprzeciwie od niego twierdzeń, które mógł powołać w odpowiedzi na pozew. W myśl art. 47918 § 3 k.p.c. do sprzeciwu od wyroku stosuje się odpowiednio art. 47914 § 1 k.p.c. Oznacza to, że pozwany traci możliwość powołania w toku dalszego postępowania twierdzeń niezgłoszonych w sprzeciwie od wyroku zaocznego, ergo: w sprzeciwie tym wolno mu je zgłosić.

Sąd II instancji zgodził się z argumentacją pozwanej spółki przedstawioną w apelacji. Przesądzałoby to o jej uwzględnieniu, gdyby nie wzgląd na art. 162 k.p.c. W myśl tego przepisu strony mogą w toku posiedzenia (a jeśli nie były na nim obecne, to na najbliższym posiedzeniu) zwrócić uwagę sądu na uchybienia przepisom postępowania, wnosząc o wpisanie zastrzeżeń do protokołu.

Zapisano też w nim wyraźnie, że stronie, która zastrzeżenia nie zgłosiła, nie przysługuje prawo do powołania się na takie uchybienia w dalszym toku postępowania, chyba że chodzi o uchybienia, które sąd powinien wziąć pod rozwagę z urzędu (np. powodujące nieważność postępowania), albo że niezgłoszenie zastrzeżenia nastąpiło bez winy strony. W oparciu o powyższy stan faktyczny i prawny SN uchwalił jak wyżej.